3.1 Έννοιες και ορισμοί
3.1 Έννοιες και ορισμοί
Πολλοί ερευνητές προσπάθησαν να προσδιορίσουν το πεδίο της επιχειρηματικότητας, γεγονός που οδήγησε σε πληθώρα ορισμών, αποδεικνύοντας την πολυδιάστατη φύση της. Αναφορές για τον «επιχειρηματία» παρουσιάζονται για πρώτη φορά από τον Cantillon, ο οποίος από το 1755 τον προσδιορίζει ως το άτομο που αναλαμβάνει τους κινδύνους, που προκαλεί η αβεβαιότητα της οικονομικής ζωής, με σκοπό να αποκτήσει κέρδος, ως αποτέλεσμα του κόπου του σε αυτές τις δυσμενείς συνθήκες (Lumkin & Dess, 1996).
Ο όρος επιχειρηματικότητα εμφανίζεται αρχικά το 1934 από τον Schumpeter, ο όποιος θεωρεί τον επιχειρηματία άτομο καινοτόμο, το οποίο επιφέρει ρηξικέλευθες αλλαγές στις αγορές. Η επιχειρηματικότητα συνίσταται στη δημιουργία νέων αγαθών, μεθόδων παραγωγής και αγορών ή στην αντιμετώπιση των παλιών μέσα από ένα νέο πρίσμα.
Στο ίδιο μήκος κύματος, αρκετοί ορισμοί εστιάζουν στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, μεθόδων παραγωγής και προϊόντων. Αντίστοιχα, για τον Drucker (1985), η επιχειρηματικότητα αποτελεί καινοτόμα δράση, η οποία συνεπάγεται την ανάπτυξη νέων επιχειρηματικών μεθόδων και τη δημιουργία προσοδοφόρων αγορών με την εκμετάλλευση των υφιστάμενων πόρων, οι Shane και Venkataraman (2000)ι ορίζουν την επιχειρηματικότητα ως μια διαδικασία αναγνώρισης και εκμετάλλευσης των επιχειρηματικών ευκαιριών που υπάρχουν στην αγορά, από άτομα που έχουν την επιθυμία και την ικανότητα να τις αξιοποιήσουν.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2003) χαρακτηρίζει επίσης την επιχειρηματικότητα ως «νοοτροπία» και αναγνωρίζει την σπουδαιότητά της και τονίζει πως η ενθάρρυνση του επιχειρηματικού πνεύματος στους νέους αποτελεί σημαντικό παράγοντα που συμβάλλει στην πρόοδο και την ανάπτυξη, καθώς ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και ωθεί σε καινοτόμες δράσεις.
Συμπερασματικά, γίνεται αντιληπτό πως η επιχειρηματικότητα αποτελεί μια γενική έννοια, που θεωρείται πως συμβάλλει στην οικονομική και κοινωνική ευημερία. Δεν συνδέεται, ωστόσο, μόνο με οικονομικές δραστηριότητες και δημιουργία επιχειρήσεων. Σχετίζεται ευρύτερα με όλους τους τομείς της κοινωνίας και αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να ανακαλύψει ευκαιρίες που θα του επιτρέψουν να μετατρέψει τις ιδέες του σε δράση, η οποία θα προκαλέσει αλλαγή στο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.